EkonomiPsikoloji

Ringelmann Etkisi: Başkasının Çabasına Neden Güveniriz?

Grup içinde çalışan bireylerin performanslarının, grup büyüklüğü arttıkça azaldığı gözlenen olgu, iş dünyasında ve sosyal psikolojide dikkate alınması gereken önemli bir faktördür. Bu durum, Ringelmann etkisi olarak adlandırılan durumla oldukça ilişkilidir.

Ringelmann Etkisi Nedir?

Ringelmann etkisi, bir grup içindeki bireylerin çaba gösterme düzeylerinin, grup büyüklüğü arttıkça azalma eğilimi olarak tanımlanabilir. Bu eğilim, sosyal atılma veya “sürünebilirlik” olarak da adlandırılmaktadır. Başka bir deyişle, insanlar daha büyük bir grup içinde olduğunda, bireysel katkılarının daha az fark edilebilir olduğunu düşünerek daha az çaba gösterme eğilimindedirler.

Ringelmann etkisinin kökeni, Fransız mühendis ve sosyolog Maximilien Ringelmann tarafından yapılan 1913 tarihli bir çalışmaya dayanmaktadır.

Beygirlerin performansını araştıran Ringelmann, fayton çeken iki beygirin performansının, o faytonu çeken tek beygirin performansının iki katı olmadığını keşfetti. Bu sonuç karşısında şaşkınlığa uğrayan Ringelmann, araştırmalarını genişletip bunlara insanları da dahil etti.

Aylaklaşmaya meyilli insan grupları üzerinde yapılan deneylerde bir grup erkeğe halat çektirip her birinin harcadığı gücü ölçtü. Ortalama olarak, birlikte halat çeken iki kişi, tek başlarına çekerken harcadıkları gücün sadece %93’ünü, üç kişi çekerken %85’ini, sekiz kişi birlikte halat çekerken de ancak %49’unu harcıyordu.

Kişi SayısıHarcadıkları Enerji
1%100
2%93
3%85
8%49
Ringelmann Etkisi

Ringelmann Etkisinin Nedenleri

Ringelmann etkisine sebep olarak aşağıdaki özellikler gösterilebilir:

Koordinasyon kaybı: Grup büyüklüğü arttıkça, grup üyelerinin etkili bir şekilde iletişim kurma ve eşgüdüm sağlama becerileri zorlaşabilir.

Motivasyon kaybı: Grup büyüklüğü arttıkça, bireylerin katkılarının daha az fark edilebilir olduğunu düşündükleri için motivasyonları azalabilir. Bu, sosyal atılma olarak adlandırılan bir olgu ile ilgilidir.

Gözlemcilik (free-riding): Grup büyüklüğü arttıkça, performans harcayan bireyler tespit edilir ve bu kişilerin çabalarına güvenerek daha az çaba sarf etme eğiliminde olabilirler. Bu eğilim, “gözlemcilik” ya da “free-riding” olarak adlandırılır ve bireylerin kendi sorumluluklarını başkalarına yüklemeye çalıştıkları bir durumdur.

Sosyal lojman (social loafing): Sosyal lojman, bireylerin bir grup içinde daha az çaba göstererek, başkalarının çaba göstereceğini umma eğiliminde olmalarıdır. Bu, Ringelmann etkisine yol açan en önemli faktörlerden biridir.

Bireysel performansın değerlendirilmesinin zorluğu: Grup büyüklüğü arttıkça, bireysel katkıların değerlendirilmesi daha zor hale gelir. Bu zorluk, bireylerin daha az çaba göstermeye başlamasına neden olabilir çünkü performanslarının ölçülmesini ve değerlendirilmesini önemsizleştirir.

Sorumluluk yayılması (diffusion of responsibility): Grup büyüklüğü arttıkça, bireylerin kendilerini sorumlu hissetme düzeyi azalabilir. Bu durum, sorumluluğun yayılması olarak adlandırılır ve her bireyin, başarı veya başarısızlık durumunda kendisine düşen payı daha düşük görmesine yol açar.

Ringelmann etkisini azaltmak için, işverenler ve liderler bireysel performans değerlendirmeleri ve açık iletişim sağlayarak, hedeflerin ve beklentilerin belirginleştirilmesi gibi stratejiler uygulayabilirler. Bu sayede, grup içindeki etkili işbirliği teşvik eder.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu