Tebbet Suresi

Tebbet Suresi, Kur’an-ı Kerim’in 111. suresi olup, 5 ayetten oluşur. Mekke döneminde nazil olmuştur. “Tebbet” kelimesi, “kurusun, yok olsun” anlamına gelir. Sure, Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) amcası Ebu Leheb ve onun karısı Ümmü Cemil’in kötü sonunu haber verdiği için “Mesed Suresi” olarak da adlandırılır.

Bu surede, Peygamber Efendimiz’e düşmanlık eden, ona zarar vermeye çalışan ve İslam’ın yayılmasını engellemeye çalışan Ebu Leheb’in kötü sonu anlatılmaktadır. Ebu Leheb, Resûlullah’ın en şiddetli düşmanlarından biriydi. Peygamberimiz insanları İslam’a davet ettiğinde, ilk karşı çıkan ve en sert tepki veren kişilerden biri olmuştur. Hatta, Peygamberimiz’in tebliğini engellemek için sürekli iftira ve alay etmiş, halkı ona karşı kışkırtmıştır.

Tebbet Suresi’nin Yazılışı, Okunuşu ve Anlamı

Tebbet Suresi, Kur’an’ın mucizelerinden biri olarak kabul edilir. Çünkü sure nazil olduktan sonra Ebu Leheb hiçbir zaman Müslüman olmamıştır.