Kureyş Suresi
Kureyş Suresi, Kur’an-ı Kerim’in 106. suresi olup, 4 ayetten oluşur. Mekke döneminde nazil olmuştur. Kısa bir sure olmasına rağmen, Allah’ın insanlara verdiği nimetleri ve bu nimetlere nasıl karşılık verilmesi gerektiğini anlatan önemli bir mesaj taşır.
Bu sure, adını Mekke’nin en büyük ve en güçlü kabilesi olan Kureyş’ten alır. Kureyş kabilesi, Mekke’nin yöneticisi konumundaydı ve ticaret yollarını kontrol ederek büyük bir zenginliğe sahipti. Aynı zamanda Kâbe’nin muhafızları oldukları için, Arap yarımadasında büyük bir itibar kazandılar. Bu saygınlıkları sayesinde, ticaret yaparken kimse onlara zarar vermeye cesaret edemezdi.
Sure, Allah’ın Kureyşlilere verdiği nimetleri hatırlatarak, onlardan yalnızca kendisine ibadet etmelerini istemektedir. Mekke, çölün ortasında bir şehir olmasına rağmen, Kureyşliler ticaret sayesinde refah içinde yaşıyorlardı. Ancak onlar, Allah’a şükretmek yerine putlara tapmaya devam ettiler. Bu yüzden sure, onları uyararak gerçek şükrün yalnızca Allah’a ibadet etmekle mümkün olduğunu vurgular.
Kureyş Suresi’nin mesajı sadece bu kabileye değil, tüm insanlara yöneliktir. İnsan, sahip olduğu nimetlerin farkında olmalı ve bu nimetleri kendisine verenin Allah olduğunu bilerek O’na yönelmelidir. Allah’ın verdiği rızkı ve güvenliği bir lütuf olarak görmek, insanın görevlerinden biridir. Dolayısıyla bu sure, insanlara nankörlük etmemeyi ve şükretmenin sadece sözle değil, ibadetle olması gerektiğini hatırlatır.